Wibroterapia - skuteczna metoda walki z bólem neuropatycznym
Wibroterapia jest skutecznym wsparciem w leczeniu bólu neuropatycznego różnego pochodzenia, jak w przypadku neuropatii cukrzycowej czy wywołanej chemioterapią.
Jak to działa?
Wibroterapia hamuje odczuwanie bólu, działając na wielu poziomach: stymuluje zarówno powierzchniowe jak i głęboko zlokalizowane receptory bólowe, długotrwale podnosząc próg bólu; wpływa na rozszerzanie naczyń krwionośnych, regulując ciśnienie krwi; poprawia przepływ limfy w poddanych oddziaływaniu wibracyjnemu tkankach; łagodzi stany zapalne.
Kiedy i dla kogo?
Wibroterapia stanowi bardzo wartościowe dopełnienie terapii skierowanej przeciw bólowi neuropatycznemu, szczególnie może być bardzo dobrym przygotowaniem do ćwiczeń fizycznych, do których niezwykle trudno podejść, cierpiąc ból, a które są tak ważne w rehabilitacji po ciężkich chorobach czy kontuzjach, ale też w poprawie codzienności seniorów lub osób z nadwagą.
Skuteczność
Po wibroterapii średnia wartość odczuwanego bólu u pacjentów z neuropatią cukrzycową spadła z poziomu 55 do 15 już po 5 tygodniach, a w kolejnych 3 tygodniach terapii pacjenci twierdzili, że w ogóle nie odczuwają bólu. Z kolei mrowienie w kończynach spadło po wibroterapii z średnio 75 do 5 punktów po 5 tygodniach wibroterapii. Doszło również do wzrostu przewodnictwa nerwowego w obu stopach.
Lee K, Lee S, Song C. Whole-body vibration training improves balance, muscle strength and glycosylated hemoglobin in elderly patients with diabetic neuropathy. Tohoku J Exp Med. 2013 Dec;231(4):305-14
Korzyści z wibroterapii
Brak efektów ubocznych
Działanie potwierdzone
przez naukowców i praktyków
Odczuwalne efekty
już od 1 zabiegu
Długotrwałe efekty dzięki systematycznemu korzystaniu
Wybierz odpowiedni produkt
Pomożemy Ci dobrać taki zestaw modułów, które
odpowiadają Twoim dolegliwościom.
Ból neuropatyczny – definicja i charakterystyka
Ból neuropatyczny to ból spowodowany uszkodzeniem lub chorobą somatosensorycznej części układu nerwowego”. Gdy ten układ skomplikowanego systemu receptorów czuciowych zostanie uszkodzony, to w dużym uproszczeniu możemy powiedzieć, że receptory przekazują “fałszywe” informacje, np. reagują nadmiernie na bodźce bólowe lub nie reagują wcale. Każdy człowiek posiada nieco inny próg odczuwania bólu, ale zazwyczaj mieści się on w pewnych normach i dany bodziec wywołuje u nas podobne nieprzyjemne odczucia, np. ugryzienie komara wiąże się ze swędzeniem, wkładając dłoń pod gorącą wodę natychmiast ją cofamy, bo czujemy ból przypominający pieczenie. U osób cierpiących na ból neuropatyczny zarówno odczucia, jak i ich natężenie przybierają inny kształt. Np. osoba, która bardzo mocno uderzy się goleniem w metalową nogę stołu może niemal nie czuć bólu, ale delikatne swędzenie. Dla innej noszenie zegarka czy bransoletki będzie niemożliwe, bo przedmioty te powodują u niej uczucie ucisku i bólu. Jeszcze inna osoba, np. podczas podnoszenia jakiegoś przedmiotu, może mieć wrażenie jakby przez całą jej rękę w momencie przepłynął prąd, wywołując tym samym ból. Takie zaburzenia najczęściej definiuje się w kategoriach bólu neuropatycznego.
Przyczyny bólu neuropatycznego
Przyczyną bólu neuropatycznego może być ucisk na nerwy, infekcja, choroby metaboliczne, przebyta operacja (ból pojawia się przejściowo w miejscu blizny lub występuje jako przetrwały, czyli po wygojeniu rany). Do bólu neuropatycznego zalicza się również bóle fantomowe. Nie zawsze udaje się odkryć bezpośrednie źródło bólu. Ból neuropatyczny często pojawia się w przebiegu cukrzycy (neuropatia cukrzycowa), jako powikłanie po półpaścu, towarzyszy chorobom nowotworowym (czasem może wywołać go zastosowane leczenie: chemioterapia lub radioterapia), jest obecny w przebiegu stwardnienia rozsianego i choroby Parkinsona.
Neuralgia popółpaścowa
Najczęstszym powikłaniem półpaśca jest właśnie neuralgia. Jest ona rozpoznawana, gdy ból utrzymuje się lub nawraca pomimo tego, że zmiany skórne uległy zagojeniu, a od zachorowania na półpasiec minęły przynajmniej 3 miesiące. W tym przypadku ból najczęściej ma charakter palący, przypomina rażenie prądem, kłucie, strzelanie i nasila się wieczorem. Neuralgii popółpaścowej mogą towarzyszyć takie zaburzenia czucia, jak allodynia, przeczulica, a także niedoczulica (hipestezja).
Neuropatia cukrzycowa
Neuropatia cukrzycowa (albo polineuropatia, czyli uszkodzenie wielu nerwów) to jedno z najczęściej występujących przewlekłych powikłań cukrzycy. Może ona dawać wiele różnych objawów bólowych zazwyczaj obejmujących stopy i dłonie (polineuropatia dystalna). W takim przypadku w dłoniach lub stopach można odczuwać mrowienie, drętwienie, pieczenie, uczucie zimna lub gorąca, ból nasilający się zwłaszcza nocą. Bywa, że w polineuropatii cukrzycowej pojawia się allodynia, hiperalgezja (przeczulica) lub wręcz przeciwnie – odczuwanie bólu jest “wyłączone”. U chorych na cukrzycę może pojawić się także inny typ neuropatii, który jest znacznie trudniejszy do wykrycia. Mowa o neuropatii autonomicznej układu sercowo-naczyniowego. Objawia się ona spoczynkową tachykardią (przyspieszeniem akcji serca) i może prowadzić do niedokrwienia mięśnia sercowego, omdleń i stanów przypominających zawał.
Leczenie bólu neuropatycznego
Jeśli znana jest przyczyna bólu neuropatycznego, to pierwszym krokiem jest wyleczenie danej choroby lub choćby jej ustabilizowanie (np. w przypadku cukrzycy). Ten typ bólu najczęściej nie reaguje na leki przeciwbólowe i przeciwzapalne (są one mało skuteczne). Jednak obecnie – według zaleceń Polskiego Towarzystwa Badania Bólu i Towarzystwa Neurologicznego – podstawą leczenia bólu neuropatycznego jest farmakologia. Wykorzystywane są w tym celu leki przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe, lidokaina podawana miejscowo, a także silnie działające leki przeciwbólowe z grupy opioidów (np. tramadol). To grupa leków tzw. pierwszego wyboru i skuteczność działania poszczególnych leków powinna być kontrolowana zarówno pojedynczo, jak i w kombinacjach. Dopiero po takich próbach zalecane jest przejście do grupy leków drugiego, a następnie trzeciego wyboru. Taka perspektywa leczenia nie brzmi zbyt optymistycznie, stąd lekarze wskazują na konieczność włączenia leczenia niefarmakologicznego i w tym celu prowadzone są liczne badania, również nad zastosowaniem wibroterapii, której efekty są bardzo obiecujące.