Szczególnie dotkliwym problemem dużej części populacji osób dorosłych są bóle dolnego (tzw. ból w krzyżu) i piersiowego odcinka kręgosłupa. Pojawiający się dyskomfort jest często wynikiem dysproporcji między siłą mięśnia prostownika grzbietu i mięśni współdziałających w stabilizacji kręgosłupa przy utrzymywaniu pozycji wyprostnej a masą ciała lub ciężarem dźwiganych przedmiotów. Warto podkreślić że dotyczy to nie tylko ludzi wykonujących pracę zawodową wymagającą dźwigania ciężarów, ale również osób o dużej masie ciała czy też słabych mięśniach.

Wibroterapia ma działanie przeciwbólowe jak i wzmacniające mięśnie. Działanie przeciwbólowe wibroterapii w przypadku bólu kręgosłupa wyjaśnia się najczęściej poprzez hamowanie aktywności neuronów w rdzeniu kręgowym. Dzięki temu zredukowane zostają sygnały bólowe wysyłane przez włókna typu C, wywołujące ból, który pacjenci określają jako rwący, szarpiący lub pulsujący i trudny do zlokalizowania. Szczegółowe badania na ten temat zostały przeprowadzone m.in. przez doktorów Sang-Soo i Sung-Bum z Korei. Działanie przeciwbólowe to tylko jeden z efektów wibroterapii. Nie mniej ważnym jest wzmocnienie mięśni, dzięki któremu pacjenci mogą zacząć kinezyterapię, czyli ćwiczenia. Stosowanie wibroterapii jako metody przygotowującej pacjenta do ćwiczeń fizycznych jest szczególnie polecane w przypadku osób starszych, po kontuzjicierpiących na otyłość lub tych, których aktywność fizyczna była dotychczas na bardzo niskim poziomie.

Skuteczność wibroterapii w walce z bólem pleców w dolnej i górnej części jest potwierdzona w polskich i zagranicznych badaniach. Profesor Lundeberg ze Szwecji, pracując nad różnymi urządzeniami o działaniu przeciwbólowym przeprowadził eksperyment, w którym z prawie 400 badanych, cierpiących na przewlekłe i ostre postacie bólu ok. 70% po stymulacji drganiami odczuło ulgę w bólu. Większość pacjentów najlepsze efekty odnotowywała, kiedy stosowano umiarkowany nacisk oraz aparaturę z poduszką o dużej powierzchni leczniczej. Jego wnioski posłużyly do opracowania RAM Vitberg+ (Lundeberg i wsp. 1984, s. 43).

Odcinek piersiowy kręgosłupa szczególnie trudny do rehabilitacji ze względu na jego stosunkowo małą ruchomość (kręgosłup na tym odciunku “obudowany” jest żebrami). Trudniej wzmocnić mięśnie w tym odcinku jak i trudniej je rozciągnąć. Wibroterapia przychodzi w tym momencie z pomocą. Badania hiszpańskich naukowców z 2010 roku wskazują, że drgania w paśmie 10-30Hz wyzwalają odruch skurczu w mięśniach z trudnościami lub niemożliwością wytworzenia dobrowolnych skurczów (jak pacjenci z urazem rdzenia kręgowego). Dowiedziono, że wibracje całego ciała są efektywną metodą zwiększania przepływów krwi i aktywują mięśnie u tych pacjentów i dlatego mogą być uważane jako część programów rehabilitacyjnych (Herrero i wsp. 2010).